εισαγωγικά...

Ο Εθνικός Κήπος είναι ένα ιστορικό πάρκο 154 στρεμμάτων, το μοναδικό που διαθέτει η Ελλάδα. Δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα (1839-1852) και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογής των Ευρωπαϊκών Βασιλικών Κήπων και μοναδικό δείγμα δυτικοευρωπαϊκής κηποτεχνίας του 19ου αιώνα στη Μεσόγειο. Έχει το χαρακτήρα βοτανικού κήπου περιλαμβάνοντας περίπου 500 διαφορετικά είδη καλλωπιστικών δένδρων, θάμνων κλπ πολλά από τα οποία εισήχθησαν για πρώτη φορά και καλλιεργήθηκαν αρχικά στον Κήπο.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Πώς και γιατί ο Καμίνης θα καταστρέψει τον Εθνικό Κήπο [εικόνες]





kaminis-kipos-660.jpg


Πώς και γιατί ο Καμίνης θα καταστρέψει τον Εθνικό Κήπο [εικόνες]

19.12.2013 17:25

Ενα σοβαρό ατόπημα που θα «στιγματίσει» πιθανότατα και την θητεία του στο Δήμο Αθηναίων ετοιμάζεται να διαπράξει ο Γιώργος Καμίνης. Με μια απόφαση επιπόλαια και οπωσδήποτε επικίνδυνη ο δήμαρχος της Αθήνας ετοιμάζεται να μετατρέψει τον Εθνικό κήπο -ενα από τα σπανιότερα δείγματα αρχιτεκτονικής τοπίου του 19ου αιώνα και πολιτιστικού μνημείου της Ευρώπης, όπως τον έχει χαρακτηρίσει, η Διεθνής Επιτροπή Ιστορικών Κήπων και Πολιτιστικών Τοπίων (ICOMOS-ILFA)- σε εκθεσιακό χώρο μοντέρνας τέχνης εκχωρώντας ουσιαστικά την χρήση του στο πρόεδρο του ΣΕΒ και συλλέκτη έργων σύγχρονης τέχνης Δημήτρη Δασκαλόπουλο.
Η μετατροπή αυτή του Εθνικού Κήπου δεν θα αλλοιώσει μόνο τον χαραχτήρα ενός από τους ιστορικότερους κήπους της Ευρώπης, αλλά και θα επιβαρύνει καταλυτικά αν δεν καταστρέψει το οικοσύστημα του, αφού η μετατροπή αυτή προϋποθέτει αναπλάσεις που θα επιφέρουν ανυπολόγιστες ζημιές στην χλωρίδα του. Ο εθνικός κήπος κατασκευάστηκε από την Βασίλισσα Αμαλία στα μέσα του 18ου αιώνα και έχει ταυτιστεί με την ιστορία της πρωτεύουσας των Ελλήνων. Είναι απορίας άξιο το γιατί ο Γιώργος Καμίνης αντί να προστατεύσει αυτό το ιστορικό μνημείο να θέλει να αλλοιώσει τον χαραχτήρα του, όταν δίπλα ακριβώς στον Κήπο βρίσκεται το Ζάππειο το οποίο μπορεί χωρίς κόστος να φιλοξενήσει κάθε έκθεση έργων τέχνης. Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ο Γιώργος Καμίνης επιχειρεί στο τέλος της θητείας του και η οποία όπως όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να ανανεωθεί από τους Αθηναίους, να καταστρέφει οικολογικά έναν από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου στην πρωτεύουσα.
Δεν είναι τυχαίο που ο καθηγητής Δέγλερης με γνωμοδότηση του ακυρώνει την αρμοδιότητα του Δήμου να αλλάξει τη χρήση του Κήπου.
Το iefimerida.gr με μια μεγάλη έρευνα καταγράφει όλους τους κινδύνους αυτής της ανυπολόγιστης οικολογικής καταστροφής ώστε να διασωθεί ο Εθνικός κήπος
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
 Ο Εθνικός Κήπος είναι ένα ιστορικό πάρκο 154 στρεμμάτων, το μοναδικό που διαθέτει η Ελλάδα. Δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα (1839-1852) και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογής των Ευρωπαικών Βασιλικών Κήπων και μοναδικό δείγμα δυτικοευρωπαικής κηποτεχνίας του 19ου αιώνα στη Μεσόγειο. Έχει το χαρακτήρα βοτανικού κήπου περιλαμβάνοντας περίπου 500 διαφορετικά είδη καλλωπιστικών δένδρων, θάμνων κλπ πολλά από τα οποία εισήχθησαν για πρώτη φορά και πρωτοκαλλιεργήθηκαν στον Κήπο.
Το 1927, με Νομοθετικό Διάταγμα, χαρακτηρίζεται από Βασιλικός σε Εθνικός, συστήνεται αρμόδια Υπηρεσία για την διαχείρισή του (Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δεντροστροιχιών) υπό την εποπτεία του Υπουργείου Γεωργίας, πάντα υπό την διοίκηση αυτόνομου Δ.Σ..
Στο τέλος της δεκαετίας του '90 περνάει στην εποπτεία της Περιφέρειας Αττικής.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Το 2002, στο όνομα "αναβαθμίσεων" έγιναν παρεμβάσεις και κοπές αιωνόβιων δέντρων οι οποίες αλλoίωσαν δραματικά τη φυσιογνωμία του Κήπου. Μεγαλοπρεπή δέντρα υλοτομήθηκαν ανελέητα,

μεγάλο μέρος της μεσαίας βλάστησης ξεριζώθηκε, μπορντούρες, χειροποίητα ρείθρα και παραδοσιακά παγκάκια καταστράφηκαν.

Στενά, σκιερά μονοπάτια

μετατράπηκαν σε ξέφωτα και φαρδιές αλέες.

Στην συνέχεια, βίαια κλαδέματα από ακατάλληλα χέρια οδήγησαν σε περαιτέρω απώλειες αιωνόβιων δέντρων.

Εργα εξαερισμού του ΜΕΤΡΟ άφησαν κι αυτά πίσω τους ενώ ξέφωτο,


που δεν αποκαταστάθηκε ποτέ.
Η αναστάτωση και οι αντιδράσεις των κατοίκων ώθησαν την πολιτική ηγεσία να αναζητήσει πιο αξιόπιστο φορέα για να εγγυηθεί την προστασία του ΕΚ για να αποτρέψει στο μέλλον παρόμοιες καταστροφές.
Η Διεθνής Επιτροπή Ιστορικών Κήπων και Πολιτιστικών Τοπίων (ICOMOS-IFLA, International Council on Monuments and Sites και International Federation of Landscape Architects) έθεσε το θέμα κατευθείαν στον Πρωθυπουργό: "Η Διεθνής Επιτροπή Icomos-Ifla εκφράζει το αιτημα και αναμενει να προστατευτεί επειγόντως ο Εθνικός Κήπος μέσω της διακήρυξής του ως Πολιτιστικό Μνημείο. ΄Αυτο θα αποτελέσει το πρώτο και σημαντικό βήμα για την αποκατάστασή του. ...Αυτό το Ιστορικό Έργο Κηποτεχνίας και Μνημείο από κάθε άποψη, είναι ταυτόχρονα εύθραυστο και αναντικατάστατο. Δεν είναι σε καλή κατάσταση, ούτε διαχειριζεται σωστά. Πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα που θα εγγυηθούν ότι θα αποκατασταθεί με υπευθυνότητα, ώστε να παραμείνει ζωντανό μνημείο και στο μέλλον. Η διάσωση, διατήρηση και αποκατάστασή του πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τις διεθνείς αρχές των Ιστορικών Κήπων και Πάρκων (Χάρτα της Βενετίας και της Φλωρεντίας και Ευρωπαική σύμβαση για το Τοπίο)".
Ακολούθησαν κι άλλες προτροπές για την αναγκη αποκατάσταση του ΕΚ, όπως αυτή της Ελληνικής Εταιρίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, που εστίαζε στην ορατή αλλαγή της φυσιογνωμίας του Κήπου λόγω της αποψίλωση και των πολλαπλών αυθαίρετων παρεμβάσεων, και υπενθύμιζε ότι η αποκατάσταση ενός Ιστορικού Κήπου μπορεί να συνεπάγεται ακόμα και περιορισμό της χρήσης του αν χρειαστεί, προκειμένου ο Κήπος να αποκατασταθεί.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες έγινε η υπαγωγή του ΕΚ στον Δήμο Αθηναίων, με ταυτόχρονη σύσταση Νομικού προσώπου "Δήμος Αθηναίων-Εθνικός Κήπος" και ανεξάρτητο διοικητικό συμβούλιο.
Όμως, τα 154 στρέμματα του ΕΚ δεν έπαψαν να αποτελούν ένα εκλεκτό οικόπεδο στην καρδιά της πρωτεύουσας, που πολλοί συνεχιζαν να εποφθαλμούν.
Στο σύντομο βίο του (2005-2011), το διοικητικό Συμβούλιο του ΕΚ αντιστάθηκε στις περισσότερες απόπειρες εκμετάλλευσης του Κήπου. Έχασε στην πορεία μερικές μάχες (κομμάτια) όπως την "Ταράτσα της Αμαλίας" που, με την συγκατάθεση Δημοτικών Συμβούλων, περιφράχτηκε για την αποκλειστική χρήση του παιδικού σταθμού της Βουλής.

Κέρδισε όμως πολλές άλλες:
Επανέφερε σε λειτουργία το Πεισιστράτειο Υδραγωγείο που εξασφαλίζει την άρδευση του ΕΚ, και το οποίο είχε καταστραφεί στο Γουδή κατά την κατασκευή υπογείου πάρκινγκ.
Εξασφάλισε από την Περιφέρεια Αττικής τα αναγκαία κονδύλια για μελέτη ανανέωσης των υποδομών του Κήπου.
Εξασφάλισε την στήριξη του Μουσείου Γουλανδρή όταν θα επαναλειτουργούσεσε το Βοτανικό Μουσείο
Προχώρησε σε αποκατάσταση απωλεσθείσας χλωρίδας (δέντρα, θάμνοι, αναρριχώμενα, εποχιακά και πολυετή φυτα)
Κυρίως, για να βάλει οριστικό τέλος στις συνεχείς και επίμονες απόπειρες εκμετάλλευσης, πέτυχε την θεσμοθέτηση της προστασίας του Κήπου μέσω του χαρακτηρισμού του ως «Ιστορικού Τόπου» από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Το 2011 ο Δήμαρχος Γ. Καμίνης κατήργησε αιφνιδιαστικά το Νομικό Πρόσωπο και το Διοικητικό του Συμβούλιο και ο Εθνικός Κήπος έγινε απλό τμήμα της Διεύθυνσης Πρασίνου του Δήμου. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός για τους υποψήφιους μνηστήρες.
«ΑΝΑΠΛΑΣΗ» ΚΑΙ ΜΠΙΕΝΑΛΕ
Η πρόσφατη ανακοίνωση σημειακών «καλλωπιστικών παρεμβάσεων» και διεξαγωγής μπιενάλε σύγχρονης Τέχνης για να «αναβαθμιστεί ο Κήπος και να αυξηθεί η επισκεψιμότητά του» ξάφνιασε όσους αγαπούν τον Κήπο και γνωρίζουν την κατάστασή του, καθώς τα προβλήματα του ΕΚ δεν είναι ούτε η έλλειψη επισκεψιμότητας,

ούτε, σίγουρα, η μη-έκθεση των επισκεπτών του στη Σύγχρονη Τέχνη.
Όπως διέγνωσε επισήμως η Επιτροπή των Ιστορικων Κήπων, ο ΕΚ:
  • έχει γεράσει,
  • υποφέρει από την αύξηση του θορύβου εξαιτίας της μείωσης της βλάστησης σε όλη του την περιφέρεια (Βασ.Σοφιας - Ηρ.Αττικού – Ζάππειο - Αμαλίας - Βουλή)

  • έχει υποστεί ζημιές όχι μόνο στην χλωρίδα του αλλά και στη δομή του
  • χρειάζεται άμεσα συντήρηση και αποκατάσταση στο σύνολό του, και αυτό δεν μπορεί να γίνεται με αυτοσχεδιασμούς, αλλά εφαρμόζοντας συγκεκριμένες πρακτικές που ισχύουν για τους Ιστορικούς Κήπους διεθνώς.
Δυστυχώς, η συνεχής απώλεια δέντρων στον Κήπο είναι γεγονός

και επιδεινώθηκε δραματικά τα τελευταία χρόνια με τον αποδεκατισμό των φοινικοειδών εξαιτίας του κόκκινου σκαθαριού.

Αν και ετησίως φυτεύονται 50 με 100 δέντρα, η αποψίλωσή του υποβαθμίζει και αλλοιώνει συνεχώς το τοπίο, απομακρύνοντάς το από τη γνώριμη και ρομαντική πυκνόφυτη εικόνα του πρόσφατου παρελθόντος.


Ολόκληρες περιοχές όχι μόνο χάνουν τον χαρακτήρα τους και τη βλάστησή τους, αλλά αυξάνεται κάθε χρόνο ο κίνδυνος απώλειας περισσότερων δέντρων, με τον συνεχή κλωνισμό της ισορροπίας των φυτικών μαζών τους.
Έτσι χάνεται η δομή του Κήπου και μετατρέπεται σε κάτι άλλο ξένο προς τις μνήμες των κατοίκων και των περιπατητών του. Όσο αυτό γίνεται, τόσο διευκολύνονται οι συζητήσεις περί "ανάπλασης" και δράσεων πέρα και έξω από το χαρακτήρα του, που αυτές με τη σειρά τους, όταν πραγματοποιηθούν θα αλλοιώσουν περαιτέρω τον Κήπο, απομακρύνοντάς τον ακόμη περισσότερο από την ιστορική του μορφή, μνήμη και προορισμό.
Το πρόγραμμα "Ανακαλύπτοντας τον Εθνικό Κήπο" της εταιρίας ΝΕΟΝ έχει στόχο την μετάλλαξη του Εθνικού Κήπου σε εκθεσιακό χώρο. Παρεμβαινοντας στα πιο γνωστα σημεια του, αντιμετωπιζει τον Κηπο ως στατικό φόντο υποδοχής και ανάδειξης των μελλοντικών εκθεμάτων και όχι ως ένα ζωντανό και ευαίσθητο οικοσύστημα. Το οικοσύστημα αυτό δεν είναι σε θέση να αντέξει την αναστάτωση και κοσμοσυρροή που συνεπάγεται η εγκατάσταση και απεγκατάσταση μπιενάλε (φορτηγά, εκσκαφές, αντιστηρίξεις, γερανοί...), ούτε τα επακόλουθα performances και events.
Πέρα όμως από το θέμα της μπιενάλε, η συγκεκριμένη «ανάπλαση» είναι ανεπίτρεπτα επιπόλαιη. Στερείται γνώσης και εμπειρίας του χώρου και της συμπεριφοράς φυτών στο χρόνο, είναι ανιστόριτη και κυρίως δεν απαντά σε κανένα από τα σοβαρά προβλήματα του Κήπου (αποψίλωση, συρρίκνωση των φυτικών μαζών, γερασμένες υποδομές, αυθαιρεσίες της Βουλής εντός του Κήπου, έλλειψη μόνιμου προσωπικού) ακριβώς επειδή εκπονήθηκε με μόνο σκοπό να εγκριθεί η διεξαγωγή εκθέσεων.
ΟΠΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
Η φανταχτερή και πολυτελής έκδοση όπου παρουσιάζεται η πρόταση ποντάρει στον εύκολο και γρήγορο εντυπωσιασμό. Όμως μια προσεκτικότερη ανάγνωση αποκαλύπτει τα τεχνάσματα που χρησιμοποιήθηκαν στα φωτομοντάζ. Τα περισσότερα από αυτά βασίζονται σε:
  • χρήση 2 κλιμάκων μέσα στην ίδια εικόνα (σμίκρυνση ορισμένων στοιχείων, μεγένθυση άλλων)
  • φωτογράφιση των στοιχείων που χρήζουν προβολής από διαφορετική, πιο αβανταδόρικη γωνία από τα υπόλοιπα στοιχεία του τοπίου
  • φωτογράφιση των ίδιων σημείων προ και μετά παρέμβασης σε διαφορετική εποχή του χρόνου: μουντές και ερημικές χειμωνιάτικες φωτογραφίες για την υπάρχουσα κατάσταση, λαμπερές ανοιξιάτικες φωτογραφίες με χαρούμενους επισκέπτες στο «μετά-παρέμβαση» φωτομοντάζ.
Πιο συγκεκριμένα:
1. το Δωμάτιο των Γλυσινών
Η φωτό της παρούσας κατάστασης δείχνει τα υπάρχοντα αναρρηχητικά φυτά (γλυσίνες) ξερά. Στην πραγματικότητα φωτογραφήθηκαν χειμώνα δηλαδή χωρίς ανθοφορία και φύλλα. Το μετά-παρέμβαση φωτομοντάζ δείχνει τα ίδια υπάρχοντα φυτά, άνοιξη, σε πλήρη ανθοφορία.

Η πρώτη φωτογραφία δείχνει την «υπάρχουσα κατάσταση» σύμφωνα με την πρόταση. Ακριβώς από κάτω η δεύτερη φωτογραφία είναι φωτομοντάζ της «παρέμβασης».
Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι ηξ πραγματική εικόνα του τοπίου, χωρίς να έχει προηγηθεί παρέμβαση.

2. Οπτικός δίαυλος προς το Ζάππειο και την Ακρόπολη
Η διάνοιξη οπτικού δίαυλου προς την Ακρόπολη βασίζεται στην ιδέα της επαναφοράς της θέας που είχε η Αμαλία από τον Βράχο κατά τη δημιουργία του Κήπου. Όμως αυτό που αντίκριζε η Αμαλία περί τα 1840 ήταν ένα πολυσύνθετο βουκολικό τοπίο με το οποίο ο Κήπος βρισκόταν σε ανοιχτό διάλογο. Με την ανάπτυξη της πόλης διακόπηκε ο διάλογος και ο Κήπος έγινε εσωστρεφής (φυτεύτηκε με τροπο πιο πυκνο για να προστατευτεί). Άνοιγμα του Κήπου προς τα έξω την σημερινή εποχή δεν σημαίνει διάλογο με τα βουνά, τους ναούς και τη θάλασσα όπως τότε, αλλά με το τσιμέντο και τη βοή.
Το φωτομοντάζ της πρότασης

δείχνει την Ακρόπολη πολύ μεγαλύτερη από ότι στην πραγματικότητα και από άλλη, πιο ενδιαφέρουσα γωνία.
Βλέποντας το πραγματικό της μέγεθος,

κανείς δυσκολεύεται να πιστέψει ότι κάποιος σοβαρά προτείνει την καρατόμιση δεκάδων μεγάλων δέντρων

και την ταπείνωση ενός μεγαλοπρεπούς κωνοφόρου (απογυμνώνοντάς το από το φύλλωμά του και διατηρώντας μια τούφα στην κορυφή), για μια μακρυνή θέα της Ακρόπολης ανάμεσα σε πολυκατοικίες.
Καταστρέφοντας το πλατύκλαδο κυπαρίσσι, αχρηστεύεται και η μικρή καθιστική πλατεία,

πίσω απο την οποία έχουν χαθεί ήδη πολλά δέντρα αφήνωντας τον Κηπο εκτεθημένο. Σε πλήρη αντίθεση με την πρόταση, αυτό που επείγει είναι η αποκατάσταση της πυκνής φύτευσης για να προστατευτεί ο Κήπος από την βοή και τις δραστηριότητες του Ζαππείου (αυτοκίνητα, φορτηγά, εκθέσεις, συναυλίες, αθλητικά δρώμενα, κινηματογράφος κλπ).
3. Οπτικος δίαυλος προς την Βουλή
Οι παραμορφωτικές κλαδεύσεις που προτείνονται βάζουν σε κίνδυνο την επιβίωση και την μακροβιότητα των συγκεκριμένων δέντρων, μάλιστα των μοναδικών ειδών Taxus baccata που βρίσκονται στον Κήπο. Εδώ η αλλαζονία του κηποτέχνη συνδυάζει και την επιπολαιότητα, εφόσον οι προτεινόμενες κλαδέυσεις δεν θα αποκαλύψουν το κτίριο της Βουλής, αλλά τα συρματοπλέγματα τα οποία περιφράζουν την ταράτσα του προαυλίου και του κτιρίου.

Η επάνω φωτογραφία φωτομοντάζ του «κτίριου της Βουλή μετά την παρέμβαση»

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του κτιριου της Βουλής
Ο Κήπος στην παρούσα φάση "αμύνεται" από την ουσιαστική κατάληψη του χώρου της ταράτσας από τη Βουλή, κατάληψη η οποία επεκτείνεται περιφερειακά του κτιρίου, με την ανέγερση αυθαίρετων κτισμάτων, την τοποθέτηση κλιματιστικών και την ρίψη μπαζών.

Τέλος, τα συγκεκριμένα δέντραείναι αυτά που προσφέρουν πολύτιμη σκιά στους χρήστες του Κήπου, επιτρέποντάς τους να απολαμβάνουν το γρασίδι.
4. Φύτευση φοινίκων (ουασινγκτονιών) στην είσοδο Βασ. Σοφίας
Η επιλογή φοινίκων, τη στιγμή που το κόκκινο σκαθάρι έχει αφανίσει τα φοινικοειδή της Αθήνας, είναι άξια απορίας. Ακόμη, η είσοδος της Βασ. Σοφίας είναι είσοδος διακριτική και δευτερεύουσα. Απουσιάζουν απ'αυτήν τα στοιχεία μεγαλοπρέπειας στον σχεδιασμό, που θα δικαιολογούσαν να τονιστεί με δεντροστοιχία φοινίκων, εκτός εάν ο στόχος είναι να κατευθύνονται τα βλέμματα στις πολυκατοικίες της οδού Σέκερη.

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της εισόδου της Βασ,. Σοφιας.
Για άλλη μια φορά η μακέτα είναι παραπλανητική, διότι στην πραγματικότητα ο χώρος των παρτεριών δεν είναι επαρκής για εγκατάσταση και ανάπτυξη ουασινγκτονιών γι αυτό και η μακέτα τις δείχνει σε διαφορετική κλίμακα.

Αυτή η φωτογραφία είναι φωτομοντάζ με τροποποιημένη κλίμακα.
Προκειμένου να φυτευτούν, θα πρέπει να θυσιαστούν υπάρχοντα δέντρα πίσω τους, κάτι που θα αποκαλύψει ακόμα περισσότερο τις απέναντι πολυκατοικίες, ενώ στη συγκεκριμένη περιοχή, ήδη έχουν χαθεί μεγάλα σκιερά δέντρα που πρέπει άμεσα να αντικατασταθούν.
5. Είσοδος Αμαλίας
Η μνημειώδης δενδροστοιχία των Ουασινγκτονιών της κεντρικής εισόδου, ηλικίας 171 ετών, είναι το "σήμα κατατεθέν" του Κήπου.

Το σήμα κατατεθέν του Εθνικού Κήπου
Αλλοίωση αυτής της όψης σημαίνει απώλεια της πιο χαρακτηριστικής, πανελληνίως γνωστής και διεθνώς αναγνωρίσιμης εικόνας του Εθνικού Κήπου. Επίσης, η φύτευση δύο δέντρων στη συγκεκριμένη τοποθεσία

Το φωτομοντάζ της παρέμβασης
θα σκιάσει το μόνο σημείο του Κήπου που δεν το χρειάζεται, το ηλιακό ρολόι.
Επικοινωνιακή πλάνη
Ο λόγος που προτείνεται «ανάπλαση» και όχι αποκατάσταση, έστω και μερική, του Κήπου, είναι απλός: Μέσω της αποδοχής των αυθαίρετων διανοίξεων και νεοτερισμών της συγκεκριμένης πρότασης, καθιερώνεται το δικαίωμα του ιδιώτη κηποτέχνη να παρεμβαινει στο τοπίο βασει των αναγκών του εργοδότη (αναδειξη εκθέματων, διευκόλυνση της διέλευση οχημάτων για την εγκατάσταση τους, εκδηλώσεις κλπ) και όχι σεβόμενος την αρχή της πιστής αποκατάστασης του Ιστορικού Τοπίου.
Το πρόγραμμα της ΝΕΟΝ δεν αποτελεί δωρεά στον Κήπο, ούτε πολιτιστική χορηγία στους Αθηναίους. Αντιθέτως, ο Κήπος είναι αυτός που δίνει και η ΝΕΟΝ αυτή που εισπράττει (αίγλη, προβολή και υπεραξία των εκτιθέμενων έργων και καλλιτεχνών). Παρουσιάζεται σαν μεγάλη ευεργεσία η φύτευση 24 δέντρων και 7068 φυτών (λουλούδια και μικρά χαμηλά φυτά), όταν κάθε χρόνο στον Κήπο, φυτεύονται 50 με 100 δέντρα και αυτά δεν είναι αρκετά για να αντιστρέψουν την ραγδαία αποψίλωσή του, κι όταν μόνο το παρτέρι στο ηλιακό ρολόι της Κεντρικής Εισόδου απαιτεί 3 με 4000 φυτά ετησίως.
Μέρος της επικοινωνιακής προπαγάνδας, η απαξίωση όσων αντιδρούν στην αλλαγή χρήσης του Εθνικού Κήπου και η δημόσια ταύτιση τους με «παλαιού τύπου μαρξιστές», «άνθρωπους αντιδραστικούς και εχθρικούς προς την Τέχνη», «που θεωρούν τον Κήπο κτήμα τους», που ακούστηκε επισήμως στην παρουσίαση του προγράμματος από τον Δήμο Αθηναίων.
Καταληγόντας, το κύριο πρόβλημα δεν είναι η πρόταση της ΝΕΟΝ. Το πρόβλημα είναι η αποδοχή αυτής της πρότασης από τον Δήμο Αθηναίων. Εάν αποκλειστεί η περίπτωση ιδιοτέλειας η προεκλογικης συμφωνίας, παραμένει η κραυγαλέα αδυναμία της Δημοτικής Αρχής να κατανοήσει την Εθνική σημασία του Εθνικόυ Κήπου και τι ευθύνη έχει αναλάβει για τα εναπομείναντα 81 χρόνια της διαχείρισής του, ώστε να παραδώσει τον Ιστορικό Κήπο ακέραιο στις επόμενες γενιές.


iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/135728#ixzz2o3p61LXN

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Ο Εθνικός Κήπος "εκχωρείται" σε ιδιώτη



Ο Εθνικός Κήπος "εκχωρείται" σε ιδιώτη

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ

Ο Εθνικός Κήπος, όπως περιγράφεται στο ΦΕΚ 195Α' (19.10.2004), παραχωρήθηκε «δωρεάν κατά χρήση, για διάρκεια 90 ετών στον Δήμο Αθηναίων μαζί με την περίφραξη και τις υπάρχουσες σε αυτόν κάθε είδους εγκαταστάσεις». Το ΦΕΚ της παραχώρησης αναφέρει ρητά ότι «ο Δήμος Αθηναίων υποχρεούται, με ευθύνη του, να συντηρεί και να βελτιώνει τη βλάστηση, να διοικεί, διαχειρίζεται, εκμεταλλεύεται και φυλάσσει και γενικά να προστατεύει τον παραχωρούμενο Εθνικό Κήπο, ο οποίος θα διατηρεί στο ακέραιο τον δασικό του χαρακτήρα και προορισμό και θα εξακολουθεί να διέπεται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας».
Η παραχώρηση έγινε με τις επιπλέον υποχρεώσεις: απαγόρευση δημιουργίας εγκαταστάσεων, τυχόν εξωραϊστικά, λειτουργικά και λοιπά έργα οφείλουν να διατηρούν και ν' αναδεικνύουν τον υπάρχοντα κηποτεχνικό ρυθμό, διατήρηση και ανανέωση σταθερού φυτικού υλικού, λοιπές ανάλογες δεσμεύσεις. Οι κάθε είδους μελέτες παρεμβάσεων υποβάλλονται υποχρεωτικά προς έγκριση στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και οι κάθε είδους εργασίες εκτελούνται ύστερα από έγκριση της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Πολιτισμού (Γ' ΕΚΠΑ) και υπό την επίβλεψη εκπροσώπου της, επειδή ο Εθνικός Κήπος είναι, επίσης, κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος.
Στις 23.2.2012 η δημοτική πλειοψηφία Καμίνη ψήφισε με ονομαστική ψηφοφορία (20 ψήφοι υπέρ και 10 κατά) την κατάργηση του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου «Δήμος Αθηναίων - Εθνικός Κήπος» και ο Εθνικός Κήπος περιήλθε στη διεύθυνση Πρασίνου και Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων. Το διοικητικό συμβούλιο στο οποίο μετείχαν παρατάξεις και προσωπικότητες - φίλοι του Εθνικού Κήπου, με αποφασιστικές αρμοδιότητες, καταργήθηκε. Στη θέση του δημιουργήθηκε μια συμβουλευτική επιτροπή η οποία δεν λειτούργησε ποτέ ουσιαστικά. Η μεταφορά του Εθνικού Κήπου στις υπηρεσίες πρασίνου έγινε με επίκληση νομικών θεμάτων που, όμως, δεν προέκυπταν από το διάταγμα παραχώρησης. Να πούμε μόνο ότι η σχετική υπηρεσία είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένη - χαρακτηριστικός είναι ο ελάχιστος προϋπολογισμός της.
Αν στο προηγούμενο καθεστώς ο αποκλειστικός σκοπός λειτουργίας του διοικητικού συμβουλίου του ΝΠΔΔ «Δήμος Αθηναίων - Εθνικός Κήπος» ήταν η προστασία του χαρακτήρα του Εθνικού Κήπου σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία -στο πλαίσιο αυτό προχώρησε προς εφαρμογή μελέτη του ΕΜΠ για έργα υποδομής, όπως δίκτυα ομβρίων- οι προθέσεις του δημάρχου, κ. Καμίνη, και της πλειοψηφίας, πλην των 4 δημοτικών συμβούλων που διαφώνησαν, είναι η «αξιοποίησή» του. «Αξιοποίηση» σημαίνει απαξίωση του Εθνικού Κήπου ως ιστορικού μνημείου και μνημείου της φύσης, με στόχο την παραγωγή πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής υπεραξίας υπέρ του δημάρχου, του χορηγού Δ. Δασκαλόπουλου και λοιπών εμπλεκομένων, στο όνομα πάντα του πολιτισμού.
Οι διαφωνίες που εκφράστηκαν για την παραχώρηση του Εθνικού Κήπου σε έναν μεγαλοεπιχειρηματία συλλέκτη ήταν ριζικές. Πρώτ' από όλα ο Εθνικός Κήπος αποτελεί μνημείο της φύσης με δασικό χαρακτήρα, που σημαίνει πραστατευόμενο οικοσύστημα, το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο εξαιρετική ποικιλία φυτών και δένδρων αλλά και έμβια όντα, μεταξύ αυτών πουλιά. Γι' αυτό, από την εποχή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα, ο Κήπος κλείνει με τη δύση του ηλίου ώστε η φύση να ησυχάζει. Όπως είπε στο δημοτικό συμβούλιο η κ. Διαμαντούρου, παλαιά κάτοικος της περιοχής, που επισκέπτεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής της πολύ συχνά τον Εθνικό Κήπο, για ένα φυσικό και ιστορικό μνημείο ισχύει ότι και για ένα αρχαιολογικό. Δεν γίνονται επεμβάσεις, μόνο συντήρηση: νερό, καθαριότητα, συντήρηση φυτών.
Αντίθετα με το ισχύον αυτό καθεστώς προστασίας, το πρώτο σκέλος του προγράμματος του Οργανισμού «Νέον» αφορά παρεμβάσεις σε 8 σημεία του Κήπου. Μεταξύ αυτών αφαιρούνται οι φοίνικες που ο δήμος είχε αναλάβει να διασώσει, στην περιοχή της λίμνης αφαιρούνται αυτοφυή δένδρα και η συκιά, στο δωμάτιο των γλυσινών προτείνονται νέες φυτεύσεις, αλλάζοντας τον χαρακτήρα του. Επισείοντας τη διασημότητα του Γάλλου αρχιτέκτονα τοπίων κ. Louis Benech και το ύψος της αμοιβής του των 270.000 ευρώ ως τεκμήριο αξιοπιστίας της μελέτης του, ο κ. Δασκαλόπουλος υποστήριξε, σε κοινή συνέντευξη με τον δήμαρχο Αθηναίων, τις κηποτεχνικές αυτές παρεμβάσεις. Αλλά ο αρχιτέκτων τοπίου, παίρνοντας τον λόγο, αποκαλούσε τον Εθνικό Κήπο πάρκο, λέγοντας χαρακτηριστικά «Πώς να αφήσω το πάρκο να συνεχίσει να είναι αυτό που είναι και να κάνει αυτό που κάνει για αιώνες, χωρίς να το αφήσω να καταστραφεί;».
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η κοινή συνέντευξη του δημάρχου κ. Καμίνη και του ιδιοκτήτη της «Νέον» κ. Δασκαλόπουλου παραβίασε κατάφωρα την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, στο οποίο διατυπώθηκε ρητά από την αναπληρώτρια δήμαρχο κ. Σπυροπούλου ότι «προφανώς θα παρθούν όλες οι εγκρίσεις, δεν πρόκειται ποτέ να πειραχτεί ούτε ένα πετραδάκι αν δεν έχει την αντίστοιχη έγκριση που χρειάζεται, αυτό είναι απόλυτα σαφές. Ή από το Δασαρχείο ή από την Αρχαιολογία ή από οποιονδήποτε άλλο φορέα». Οι διαβεβαιώσεις αυτές αφορούν την αυτονόητη υποχρέωση του Δήμου Αθηναίων να μην παρακάμπτει τη νομιμότητα. Παρ' όλα αυτά καμία μελέτη δεν υποβλήθηκε σε καμία δημόσια αρχή, αντίθετα η συνέντευξη Τύπου παρουσίασε την παραχώρηση του Εθνικού Κήπου στον κ. Δασκαλόπουλο, τις παρεμβάσεις και την Μπιενάλε ως ειλημμένες οριστικές αποφάσεις προς υλοποίηση.
Να σταθούμε ειδικότερα στο θέμα της Μπιενάλε. Πρώτ' απ' όλα είναι αδιανόητο και μη συμβατό με τον χαρακτήρα του μνημείου της φύσης να εγκατασταθεί περιοδικά μεγάλη έκθεση έργων τέχνης, αναστατώνοντας το οικοσύστημα, ανατρέποντας την ισορροπία του και αλλοιώνοντας την ταυτότητά του. Άλλωστε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για το είδος των εγκαταστάσεων, καθώς ο Εθνικός Κήπος είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος στο υπέδαφος του οποίου και σε βάθος 1,5 μ. βρίσκονται, όπως ανέφερε στο δημοτικό συμβούλιο η δημοτική σύμβουλος κ. Χατζηγιαννάκη,«ίχνη του αρχαίου Λυκείου του Απόλλωνα, το αρχαίο υδραγωγείο του Πεισίστρατου (600 π.Χ.) και το υδραγωγείο του Υμηττού (4ος αιώνας π.Χ)». Είναι απαράδεκτο, λοιπόν, να εκχωρείται εν λευκώ σε ιδιώτη ένα ιστορικό μνημείο, μνημείο της φύσης και ταυτόχρονα αρχαιολογικός χώρος, για βάναυσες επεμβάσεις και χρήσεις που καταστρατηγούν τον χαρακτήρα και το πνεύμα του τόπου και παραβιάζουν το καθεστώς προστασίας του. Με ποια λογική, άλλωστε, ο δήμαρχος Αθηναίων παραχωρεί σε μια ΜΚΟ το κεντρικότερο σημείο της πόλης, για να καθορίζει μέσα από μια μεγάλη και κεντρική πολιτιστική διοργάνωση τα πολιτιστικά πράγματα της Αθήνας;
Είναι άλλο πράγμα η συνεργασία του Δήμου Αθηναίων με χορηγούς για μια συγκεκριμένη πολιτιστική δράση, όπως έγινε π.χ. με την έκθεση της Συλλογής Οικονόμου στην Πινακοθήκη του δήμου ή τη φιλοξενία συγκεκριμένης έκθεσης της Βάνας Ξένου στον Εθνικό Κήπο, έκθεση που υποβλήθηκε προς έγκριση, και άλλο η παραχώρηση ενός φυσικού και ιστορικού μνημείου, ενός κηρυγμένου αρχαιολογικού τόπου, σ' έναν ιδιώτη, ο οποίος παρεμβαίνει κατά την κρίση του και ανεξέλεγκτα τόσο στη βλάστηση του Εθνικού Κήπου όσο και στην εμφύτευση ενός μεγαλεπήβολου πολιτιστικού γεγονότος στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας.
Ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να έχει την πρωτοβουλία για την πολιτιστική πολιτική που ασκεί, μέσα από τους θεσμούς που διαθέτει, συμπράττοντας με έγκριτες επιτροπές και φορείς καλλιτεχνών, ώστε και η διαδικασία να είναι έγκυρη και δημοκρατική και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αποδεκτό και σεβαστό. Όμως, ο δήμαρχος κ. Καμίνης, υποτιμώντας βαθύτατα τον δημοτικό θεσμό και την αυτονομία του, αντιμετωπίζοντάς τον ως φτωχό συγγενή της ελίτ του πλούτου, θεωρεί ότι του περιποιεί τιμή η σύμπραξη με όρους υποτέλειας με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος επένδυσε τα υπερκέρδη του σε έργα τέχνης, όπως μπορεί να τα επενδύει και σε άλλους προσοδοφόρους τομείς. Το ότι διαθέτει χρήμα δεν τον μετατρέπει αυτόχρημα σε μεγάλο φιλότεχνο, πολύ περισσότερο που η συνεργασία του με τον δήμο γίνεται με το αζημίωτο, δηλαδή με τη δωρεάν παραχώρηση ενός δημόσιου χώρου ανυπολόγιστης αξίας που δεν προσμετράται οικονομικά.
Τούτων δεδομένων, η προσφυγή της Εταιρείας Φίλων του Εθνικού Κήπου και 10 δημοτών του Δήμου Αθηναίων στο ΣτΕ, με αίτημα ν' ακυρωθεί η απόφαση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου, είναι ενέργεια απολύτως δικαιολογημένη και πρέπει να υποστηριχθεί.
* Η Ελένη Πορτάλιου είναι δημοτική σύμβουλός Δήμου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη
Πηγή: www.avgi.gr/article/1446619/o-ethnikos-kipos-ekxoreitai-se-idioti

Ερώτηση στη Βουλή κ. Β.Κικίλια

Δ.Τ. - Διατήρηση της ιστορικής φυσιογνωμίας του Εθνικού Κήπου

Αθήνα, 5/12/2013
 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ενημέρωση σχετικά με την αξιοποίηση του Εθνικού Κήπου από ιδιώτες αλλά και την αλλοίωση του ύφους του Κήπου, ζήτησε χθες με ερώτησή του, στους αρμόδιους Υπουργούς Πολιτισμού και Αθλητισμού αλλά και Εσωτερικών, ο βουλευτής Ά Αθήνας της ΝΔ Βασίλης Κικίλιας.
Ο Εθνικός Κήπος, όπως ρητά αναφέρεται στο ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 49 23/3/2011, αποτελεί ιστορικό τόπο, μοναδικό και αξιόλογο παράδειγμα αρχιτεκτονικής τοπίου, με ιδιαίτερο βοτανολογικό ενδιαφέρον, άρρηκτα συνδεδεμένο στη συλλογική μνήμη των Αθηναίων με σημαντικές καμπές της ιστορίας του ελληνικού κράτους. Η προστασία του Εθνικού Κήπου πρέπει να γίνεται με γνώμονα τη διατήρηση του πνεύματος και των σημαντικών επεμβάσεων των τριών πρώτων φάσεων κατασκευής του.
Το τελευταίο διάστημα ο Δήμος Αθηναίων με απόφασή του έκανε δεκτή πρόταση μελέτης αρχιτεκτονικού τοπίου που είχε υποβάλλει ιδιωτικός οργανισμός πολιτισμού και ανάπτυξης και ενέκρινε οργάνωση έκθεσης σύγχρονης τέχνης στον Κήπο και ανάπτυξης και ενέκρινε οργάνωση έκθεσης σύγχρονης τέχνης στον Κήπο το 2014. Ερωτηματικά όμως εγείρονται για τις φυτοτεχνικές παρεμβάσεις και την αλλοίωση του τοπίου που θα γίνουν εν όψει της Έκθεσης αυτής καθώς ο Δήμος Αθηναίων οφείλει να προασπίζεται σε κάθε περίπτωση την ιστορική φυσιογνωμία του Εθνικού Κήπου.
Για τους λόγους αυτούς ο κύριος Κικίλιας ερωτά τους αρμόδιους Υπουργούς, κατά πόσο έχουν διασφαλίσει οι εμπλεκόμενοι φορείς ρητά τη διαβεβαίωση από τον ιδιωτικό οργανισμό πολιτισμού ότι σε οποιαδήποτε δραστηριότητά του εντός του Εθνικού Κήπου δεν θα παραβιάζεται το καθεστώς διατήρησής του όπως ορίζεται από την ελληνική νομοθεσία, καθώς φυσικά και εάν ο Δήμος Αθηναίων έχει το δικαίωμα παραχώρησης του Εθνικού Κήπου σε αντίστοιχες ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
Κλείνοντας, ο βουλευτής της Ά Αθήνας, ζητά να ενημερωθεί εάν έχει αξιοποιήσει κατάλληλα  ο Δήμος Αθηναίων τα χρηματικά κονδύλια που λαμβάνει από το Υπουργείο Εσωτερικών για τη συντήρηση του Εθνικού Κήπου, ποιο είναι το ύψος των κονδυλίων αυτών τον τελευταίο χρόνο και πως αξιοποιήθηκαν.
 Από το Γραφείο Τύπου

Ερώτηση στη Βουλή κ. Φ.Πιπιλή

 

Δελτίο Τύπου Συλλόγου Αποφοίτων ΓΠΑ

 

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Ο Κήπος είναι μια χαρά έτσι


7 Νοεμβρίου 2013
Ο Κήπος είναι μια χαρά έτσι

Ανδρέας Πετρουλάκης

photo: Eleanna Kounoupa (Melissa)@Flic

Μία από τις ελάχιστες γωνιές που αντέχουν στην οργανωμένη καλλιέπεια είναι ο Εθνικός Κήπος. Το μυστικό της ομορφιάς του βρισκόταν πάντα στην υπεροχή του χάους της φύσης απέναντι στην ανθρώπινη παρέμβαση- καταλάβαινες ότι γύρω σου περισσότερα πράγματα είχαν κάνει οι θεοί παρά οι άνθρωποι. Το μόνο που ζητούσε ήταν ήπια φροντίδα. Άλλοτε του δινόταν άλλοτε όχι, μα εκείνος πάντα πανέμορφος και κραταιός αποτελούσε ένα από τα τελευταία απομεινάρια φυσικής ομορφιάς και συλλογικής μνήμης της Αθήνας. Φαίνεται όμως ότι και αυτόν τον έβαλε στο μάτι η ευταξία.
Δεν αμφιβάλλω για τις αγαθές προθέσεις του Δημάρχου και του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλου, οι οποίοι προχτές ανακοίνωσαν την ανάθεση της ανάπλασης του Κήπου στον διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα τοπίων Louis Benech. Ούτε υποτιμώ την ανάγκη να αποκτήσει η πόλη και άλλους εκθεσιακούς χώρους πολιτισμού. Ούτε καν αμφισβητώ ότι το τελικό αποτέλεσμα της παρέμβασης θα είναι επιτυχημένο, αν και ελπίζω να σεβαστεί την ελληνική βλάστηση και να μην είναι τύπου Ηλυσίων Πεδίων ή Βερσαλλιών. Το ερώτημά μου είναι, γιατί. Γιατί πειράζεις έναν υπέροχο κήπο που μάθαμε να αγαπούμε όλοι όπως ήταν, σε μια πόλη που έχει πολύ λίγα μέρη όπως ήταν, και άσχετα αν την αγαπούμε ή όχι αλλάζει με τέτοια ταχύτητα που την έχουμε ξεμάθει; Έχει νόημα να προσπαθήσεις να φτιάξεις κάτι ίσως ομορφότερο στη θέση κάποιου σίγουρα όμορφου και αγαπημένου; Νομίζω ο Κήπος θέλει ήπια συντήρηση και τίποτα περισσότερο.
Ο κ. Δασκαλόπουλος, σημαντικός συλλέκτης έργων Τέχνης, όπως μαθαίνω, εφόσον έχει την ευγενή πρόθεση να προσφέρει ένα μεγάλο ποσό για τη δημιουργία εκθεσιακού χώρου (της συλλογής του ή άλλων) ίσως πρέπει να σκεφτεί άλλες επιλογές. Διαμαρτύρεται δικαίως ότι «δεν πρέπει να αποκλείονται οι πλούσιοι από την κοινωνική ευαισθησία» αλλά υπάρχουν και προσφορότεροι τρόποι να την αποδείξει. ΄Οχι, δεν εννοώ ότι, ως Πρόεδρος των Βιομηχάνων, οφείλει να επενδύσει εκτός από έργα Τέχνης και σε κάτι που δημιουργεί θέσεις εργασίας. Εννοώ ότι η χορηγία του για τον πολιτισμό θα μπορούσε να κατευθυνθεί σε πιο ταπεινούς χώρους, με αποτελέσματα πραγματικά ευεργετικά για την πόλη.
Τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, για παράδειγμα, που ρημάζουν παρατημένα και θλιβερά, θα μπορούσαν θαυμάσια να αναπλασθούν σε ένα κομμάτι τους και να αξιοποιηθούν για αυτόν τον σκοπό. Το μέρος είναι ιδανικό και προσβάσιμο, η ανακατασκευή του συγκροτήματος αποτελεί αρχιτεκτονική πρόκληση, διαθέτει στεγασμένους και υπαίθριους χώρους για εκθέσεις το δε ιστορικό του υπόβαθρο είναι συνδεδεμένο με ενός αιώνα περιπέτεια της Αθήνας. Κύριοι, φτιάξτε το εξαθλιωμένο όμορφο αντί να δίνετε χρήματα για να φτιάξετε το όμορφο ομορφότερο.

Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=29040
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Επαπειλούμενες «αποκαταστάσεις» και καταστροφικές «ήπιες παρεμβάσεις»



ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ
Επαπειλούμενες «αποκαταστάσεις» και καταστροφικές «ήπιες παρεμβάσεις»

Του Αλέξανδρου Παπαγεωργίου-Βενετά*

Σε χρόνια εθνικής δοκιμασίας, κατά τα οποία η ελληνική κοινωνία χειμάζεται, με θύματα δικαίους και αδίκους, πρόβαλε με επίταση μια επικίνδυνη ιδιότητα του ελληνικού χαρακτήρα: η πολυπραγμοσύνη. Στόχοι άκριτοι, κινήσεις επιπόλαιες, πρωτοβουλίες αφελείς και «έξυπνα» ευρήματα προβάλλονται ως κοινωνική προσφορά με το πρόσχημα της τόνωσης του ηθικού των πολιτών.
Πρόσφατο επαπειλούμενο θύμα της πολυπραγμοσύνης μας, ο Εθνικός Κήπος της Αθήνας.
Ο δημόσιος αυτός χώρος πρασίνου, ο μόνος κατά τα πρότυπα της δυτικοευρωπαϊκής κηποτεχνίας αστικός κήπος της Ελλάδος, είναι ένα υψηλό αισθητικό επίτευγμα, μια σπάνια σύζευξη πάρκου αναψυχής και βοτανικού κήπου. Ο ρόλος του θαλερού αυτού μνημείου μέσα στη μεγαλούπολη είναι κατ’ εξοχήν ηθικοπλαστικός. Εξοικειώνει τους Αθηναίους με την ομορφιά του κόσμου της φύσης, αναπλασμένης από τον άνθρωπο, και προσφέρει με τα λόγια του καταξιωμένου αθηναιοδίφη Κώστα Μπίρη έναν δημόσιο χώρο που εξασφαλίζει «τη μόνωση και τη γαλήνη» όντας ο κήπος της «εκστάσεως και της ρέμβης».
Κινδύνους βεβηλώσεως πέρασε ο Κήπος και στο παρελθόν. Ας θυμηθούμε μόνο το αλήστου μνήμης «Θέατρο Κήπου» που είχε εγκατασταθεί προ 50 ετών, ευτυχώς περαστικά, στις φυλλωσιές του. Ωστόσο και σήμερα, οι ανεξάντλητες πάντα δήθεν «πρακτικές και καλλιτεχνικές ανάγκες» καιροσκοπούν εναντίον του, αδηφάγες. Ο Εθνικός Κήπος επέζησε αλώβητος 160 χρόνια, αλλά μπορεί να εκτεθεί σε πολλές επιβουλές με το πρόσχημα των «βελτιώσεων»: τέλεση «μουσικών γεγονότων», εκθέσεις γλυπτών, θεάματα «ήχος και φως», δεξιώσεις υψηλών και μη προσώπων, διεξαγωγή «αθλητικών δρώμενων», ο κατάλογος των πιθανών ανεπιθύμητων αλλοιώσεων δεν έχει τέλος, όπως δεν έχει όρια και η εφευρετικότητα των επιχειρησιακών πρωτοβουλιών. Και όλα αυτά βέβαια με το καλοπροαίρετο, δήθεν, κίνητρο του «ζωντανέματος του χώρου» και της «αποδόσεως του κήπου εις τους Αθηναίους». Δικαιολογίες εν αμαρτία και ισχυρισμοί εκ του πονηρού.
Ετσι, εκ του πονηρού είναι βεβαίως και οι προσφάτως προτεινόμενες αυθαίρετες και ανιστόρητες κηποτεχνικές λύσεις που χαρακτηρίζονται «ήπιες επεμβάσεις» και που στην πραγματικότητα είναι παραμορφωτικές αλλοιώσεις. Εκ του πονηρού είναι τα «ανοίγματα του κήπου στην τέχνη και στον άνθρωπο» που, υπό μορφή προσφορών μαικηνικού χαρακτήρα, καλύπτουν επιχειρησιακές ορέξεις.
Ολοι βέβαια επιθυμούμε να διατηρηθεί θαλερός ο Εθνικός Κήπος και προσβάσιμος για τους Αθηναίους. Το κύριο όμως μέλημά μας δεν μπορεί να είναι άλλο από τη διατήρηση του αυθεντικού πνεύματος, του «δαιμονίου του χώρου», ο σεβασμός του κηποτεχνικού οράματος των δημιουργών του, που πραγματώθηκε σε μιαν Ελλάδα «πτωχήν και έντιμον» του 1840-1860, ενός οράματος που η σημερινή Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να συλλάβει αλλά και ούτε να πραγματώσει ένα αντάξιό του.
Η νεοελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τον Κήπο, θα δώσει εξετάσεις: θα εκφράσει το επίπεδο της ευαισθησίας και του ήθους της. Θα σεβασθούν και θα προστατεύσουν το κομψοτέχνημα αυτό οι Αθηναίοι ή θα το βιάσουν; Θα προσαρμόσουμε -ισοπεδώνοντας τα πάντα- τον Εθνικό Κήπο στα μέτρα του συρμού και στις ορέξεις ενός επιπόλαιου νεωτερισμού ή θα σεβασθούμε την ανεπανάληπτη γοητεία και ομορφιά του και θα τον διατηρήσουμε άθικτο;
Θα μπορούσα να προσθέσω εδώ πολλά, αλλά αυτά τα έχω δημοσιεύσει και διακηρύξει δημόσια, για όσους είναι πρόθυμοι και ικανοί να ακούσουν και να συνετισθούν.
Απευθυνόμενος προς τους αυτεπάγγελτους δήθεν «εξωραϊστές» και οργανωτές της επαπειλούμενης καταστροφής του Εθνικού Κήπου, τους φωνάζω: Αιδώς, Αργείοι! Ή στα νεοελληνικά: «Ντροπή, Ελληνες! Κάτω τα χέρια από τον Κήπο!». Αθηναίοι, δείξτε σεβασμό και δέος μπροστά σε ένα δημιούργημα που ξεπερνάει κατά πολύ το ανάστημά σας και αντισταθείτε στα άνομα σχέδια αυθαίρετων επεμβάσεων ιδιωτών στον Εθνικό Κήπο! Και ο Δήμος Αθηναίων να μην επιτρέψει την αδιάντροπη επέμβαση και να μη φορτωθεί και αυτός το κρίμα.

* Ο καθηγητής Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς είναι αρχιτέκτων - πολεοδόμος και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Ικαρος).


Hμερομηνία :  23/11/13   
Copyright:  http://www.kathimerini.gr

Πηγή:http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_columns_2_23/11/2013_540779

Εθνικός Κήπος

Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

Ο Εθνικός κήπος  αποτελεί κομμάτι της ζωής όλων των κατοίκων της πόλης και όχι μόνο, πρόσφατα χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος  και διέπεται από συγκεκριμένη νομοθεσία. Κήπος κλειστός με πυκνούς πολυεπίπεδους όγκους από κυρίως αειθαλή φύτευση, χωρίς μεγάλα ανοίγματα, με πολλά σημεία έκπληξης. Αποτελεί μνημείο όχι μόνο φυσικής αλλά και πολιτιστικής κληρονομιάς τα διακοσμητικά στοιχεία που περιλαμβάνει, τα δομικά υλικά, ο φυτικός του πλούτος, οι συνθέσεις του, τα υδάτινα στοιχεία, αποτελούν σημάδια πολιτισμού, τεχνικής, παράδοσης, καλλιτεχνικής δημιουργίας, με λίγα λόγια αντανακλούν την ιστορία μας.

Παρόλο που η αρχική του διαμόρφωσή του αποτελούσε δυτικό πρότυπο,  μέσα στο πέρασμα του χρόνου κατάφερε να έρθει πιο κοντά στο ελληνικό τοπίο. Ο κήπος κατασκευάστηκε σε τρεις χωρικές και χρονικές φάσεις και χωρίς να ακολουθείται  κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο, γεγονός που δεν είναι εμφανές, γιατί παρουσιάζει εικόνα συγκροτημένου κήπου που τον χαρακτηρίζει η ενότητα. Είναι προφανές ότι αυτά τα  175 χρόνια που πέρασαν από την μέρα που φυτεύτηκε το πρώτο δέντρο σε αυτό το κήπο πολλά έχουν αλλάξει  μέσα αλλά και έξω από αυτόν. Και πρώτα από όλα  το φυτικό του  βασίλειο που υπέφερε από ξηρασίες, ζεστά καλοκαίρια, ανέμους, παγωμένους χειμώνες. Αν σκεφτούμε ότι η πλειοψηφία των φυτών εισήχθησαν και δεν ήταν γηγενή, γίνεται αντιληπτό ότι κάποια από αυτά τα είδη δεν κατάφεραν να εγκλιματιστούν, ενώ άλλα κυριάρχησαν και η εξάπλωσή τους έλαβε τη μορφή ανεπιθύμητων ζιζανίων.  Οι πρώτες αλλαγές κρίθηκαν αναγκαίες το 1923 όταν από ιδιωτικός κήπος χαρακτηρίστηκε δημόσιος και θα έπρεπε να υποστεί βελτιώσεις αλλά και μετά την κατοχή έγιναν εργασίες αποκατάστασής του, γιατί ο κήπος είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές.   Όλα τα χρόνια της ζωής του βρέθηκαν άνθρωποι να τον αγαπήσουν και να φροντίσουν για τη βιωσιμότητά του, μέσα σε αυτούς πολλοί εργάτες, κηπουροί, γεωπόνοι που δούλεψαν εκεί με πιο γνωστούς τον  διευθυντή  Ν. Ταμβάκη, τον Η. Παπαθεοδώρου, Ι. Κοντόπουλο.

Οι χρήσεις που αποδίδονται σε τέτοιους τόπους δεν μπορεί παρά να είναι ήπιες, ώστε να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους. Στην περίπτωση του εθνικού κήπου έχουμε φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον  να συγκροτούν μια δυναμική ενότητα  που το καθιστούν  μοναδικό έργο. Στους αρχαιολογικούς χώρους το φυσικό περιβάλλον διαχωρίζεται από το ιστορικό και δεν προστατεύεται το ίδιο.
Δεν λείπουν οι επισκέπτες από τον  εθνικό κήπο, έχει όσους χρειάζεται και αυτούς που τον χρειάζονται για να μην αλλοιώνεται η γαλήνια φυσιογνωμία του.   Στη ζωή μας  λειτουργεί σαν ένας παράδεισος που ξέρει να μας  περιμένει, να μας χαλαρώσει, να σβήσει το θόρυβο της πόλης  από τα αυτιά μας, να μας δροσίσει, να καθαρίσει τον αέρα που αναπνέουμε, να  εκπαιδεύσει τα παιδιά της πόλης,  να μας γεμίσει όμορφα συναισθήματα και εικόνες. Αυτός είναι ο ρόλος του.  Και γι αυτό  τούτος ο τόπος αγαπήθηκε.


Ο εθνικός κήπος κουβαλάει αλλοιώσεις που ως ένα σημείο είναι σημάδι της ηλικίας του, και της φυσικότητάς του, αλλά και σημάδι κακοδιαχείρισής του. Μπαίνει λοιπόν ζήτημα τι χρειάζεται να γίνει στον εθνικό κήπο; Να φτιασιδωθεί σε κάποια σημεία και να επιβαρυνθεί  με κάποιες επιπλέον χρήσεις; Ξεκάθαρα όχι. Ο κήπος δεν χρειάζεται σημειακές παρεμβάσεις, ούτε μπορεί να αποτελέσει το φόντο σε κάποια σύγχρονα έργα τέχνης, δεν μπορεί να παίξει ρόλο κομπάρσου,  διαθέτει ισχυρή φυσιογνωμία και ιστορία  και θα ήταν λάθος να παραμεριστεί η ισχυρή εικόνα του, για να προβληθεί κάτι ξένο πάνω σε αυτόν.

Είναι σίγουρο ότι η ανακατασκευή ενός ιστορικού κήπου θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά και όχι αποσπασματικά, να βασίζεται σε  ένα μοντέλο διαχείρισης  που  θα τηρεί  ισορροπίες  ανάμεσα  στην φυσική και την ιστορική διάσταση του χώρου. Απαιτείται μελέτη διαχείρισης, πρώτα από όλα της υπάρχουσας βλάστησης, να γίνουν κλαδεύσεις, να ελεγχτεί  η ευστάθεια των δέντρων, να απομακρυνθεί η αυτοφυής βλάστηση, να γίνουν συμπληρωματικές φυτεύσεις, να γίνει πιο φωτεινός σε κάποια παρτέρια, να συνταχθεί μητρώο για τη προστασία των φυτών, μνημείων του κήπου, να εναλλάσσονται  φυτά στους ανθώνες. Επιβάλλεται να φροντιστεί η συντήρηση και αποκατάσταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων, του μοναδικού συστήματος άρδευσης που διαθέτει, της απορροής του νερού μέσω των ρείθρων, του ισπανικού αναβρυτηρίου, του βοτανικού μουσείου, των θερμοκηπίων, της παιδικής  χαράς, η ανάδειξη των ευρημάτων αρχαιολογικού   ενδιαφέροντος, η μελέτη επαναφοράς κάποιων στοιχείων που έχουν  εξαφανιστεί ή αλλοιωθεί μέσα στο χρόνο.

Η θέση του μέσα στη καρδιά της σύγχρονης πόλης, δίπλα σε άλλους σημαντικούς χώρους το Ζάππειο, το Παναθηναϊκό στάδιο, τους λόφους του Αρδηττού και Άγρα, η  γειτνίασή του με αρχαιολογικούς χώρους τον καθιστούν και τουριστικό προορισμό. Όποιος θέλει να ανακαλύψει τον εθνικό κήπο θα ήταν χρήσιμο να  του δοθεί η ικανότητα να ξεναγηθεί μέσα σε αυτόν.  Ο πράσινος τουρισμός είναι ανεπτυγμένος σε πολλές χώρες και υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται και τον ακολουθεί.
Από ότι φαίνεται χρήματα μπορούν να βρεθούν για την αναγέννηση του κήπου μας αρκεί αυτά τα χρήματα να αξιοποιηθούν ανιδιοτελώς, για ουσιαστικές και αναγκαίες παρεμβάσεις που θα του δώσουν βιώσιμη και αληθινή ομορφιά.

Κατσογιάννη Σταυρούλα
Γεωπόνος-αρχιτέκτων τοπίου

Πηγή: http://urbanpoints.blogspot.gr